| |
ปกากะญอและโพล่ว |
| Widebase Tour |
|
ประมวลภาพอุ้มผาง |
||||||||||||||||
ศีลธรรมของเพอเจะเพอเจะหรือฤาษีตามคำเรียกของคนไทย เป็นความเชื่อหรือศาสนาของชาวปกากะญอและโพล่ว ในแถบทุ่งใหญ่นเรศวรและพม่า ลุงพินิจ บ้านมอทะ หมู่ 7 ตำบลแม่จัน อดีตลูกศิษย์ "เพอเจะ" อธิบายว่าหลักทางศีลธรรมมี 5 ข้อ คล้ายกับศีล 5 ของพุทธแต่ลำดับความสำคัญต่างกันเล็กน้อย คือ
การปฏิบัติตัวที่สำคัญอื่น คือ การห้ามเลี้ยงไก่และหมู ลุงเนเต๊อะ เล่าถึงตำนานว่า เพอเจะเห็นว่า การเลี้ยงไก่และหมู่ของชาวโพล่วทำให้มีเครื่องเซ่นติดต่อกับผี ดังนั้นจึงห้ามการเลี้ยงไก่และหมูเพื่อไม่ให้ติอต่อกัน แต่สามารถล่าสัตว์ป่าและกินเนื้อปลาได้ เมื่อมีการปฏิบัติผิด เช่น ร่วมวงดื่มสุรา ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ดื่ม ต้องเชิญผู้อาวุโสที่มีความรู้มารับปวารณาความผิด การประพฤติผิดในกาม โดยเฉพาะการมีชู้เป็นเรื่องที่รุนแรงมาก ถ้าจับได้ จะให้ผู้กระทำผิดเปลือยกายถือต้นงิ้วเดินไปรอบหมู่บ้านและเนรเทศให้ไปอยู่นอกหมู่บ้าน 3 ปี การลักลอบได้เสียของหนุ่มสาวก่อนแต่งงาน จะต้องออกไปจากหมู่บ้าน เมื่อฝ่ายหญิงคลอดลูกแล้วจึงกลับมาได้ การออกจากหมู่บ้านอาจจะไปอาศัยในตู๊บไร่หรือนาที่คนในหมู่บ้านยอมรับได้ ผู้นำทางศาสนาเรียกว่า เพอเจะ การสืบทอดเป็นการมอบตำแหน่งโดยเพอเจะองค์ก่อนตามบุญบารมี โดยพำนักที่บ้านไล่ตังคุ เพอเจะทำหน้าที่เป็นผู้นำทางจิตวิญญาณ ทางการเมือง และเป็นผู้ชี้ขาดข้อพิพาทในสังคมสูงสุด ในแต่ละหมู่บ้านจะทำศาสนสถานเป็นเจดีย์ก่อด้วยดิน เจดีย์นี้ต้องทำใหม่ทุกปีเมื่อถึงเทศกาลทำบุญตามปกติเป็นเดือนเดือน 4 ตามปฏิทินจันทรคติ ผู้นำพิธีกรรมเรียกเป็นไทยว่า "เจ้าวัด" รวมถึงเป็นผู้ติดต่อกับเพอเจะโดยตรง เนื่องจากชาวบ้านที่สามารถเข้าถึงศาสนสถานที่บ้านไล่ตังคุได้ต้องมีความบริสุทธิ์ในการปฏิบัติศีลตามหลักศาสนา คำสอนของเพอเจะตอนหนึ่งกล่าวถึงวิวัฒนาการของสังคมมนุษย์มี 5 ยุค ในสังคมยุคสุดท้ายคือ อาริยเมตไตร เป็นสังคมที่ทุกคนเต็มไปด้วยศีลธรรม เจริญรุ่งเรือง และทุกคนอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ชาวบ้านแม่จันทะเดิมอาศัยแถบ อำเภอบ้านไร่ อุทัยธานี และอำเภอด่านช้าง สุพรรณบุรี ได้อพยพมาเข้ารีตเพอเจะ เมื่อประมาณ 60 ปีที่แล้ว
ปรับปรุงข้อมูล 25 ธันวาคม 2549 |
ปันน้ำใจโครงการนักเรียนบ้านไกล โรงเรียนอุ้มผางวิทยาคม | |||||||||||||||
|
สงวนลิขสิทธิ์ (R) widebase |
