อุ้มผาง

บ้านกุ๊ยตะอยู่ห่างจากถนนสายอุ้มผาง – เปิ่งเคลิ่ง แยกมาตามถนนดินที่บ้านกุยเลอตอ ประมาณ 6 กิโลเมตร พิพิธภัณฑ์แห่งนี้เป็นการสร้างขึ้นมาจากโดยชาวบ้านกุยต๊ะในปี 2547

ที่มาของพิพิธภัณฑ์เกิดจากความขัดแย้งระหว่างเจ้าหน้าที่อุทยานแห่งชาติกับชาวบ้าน ในเรื่องพื้นที่ทำไร่หมุนเวียน ตามความจริงกลุ่มผู้ประท้วงมีความขัดแย้งกับผู้ใหญ่ในฐานะตัวแทนของรัฐมาก่อนหน้านี้ เพียงแต่ความขัดแย้งครั้งนำไปสู่การเผชิญหน้า พวกเขาจำนวน 96 คน 16 ครัวเรือนพร้อมใจประท้วงด้วยการอดข้าวและบอกว่า “ถ้าพวกเราทำไร่ไม่ได้ ก็ต้องหยุดทำมาหากิน” ในระหว่างการประท้วงพวกเขาจึงทำเครื่องจักสาน เครื่องใช้ไม้สอย สิ่งทอ แล้วบอกว่าเขาต้องการแขวนสิ่งนี้และไม่ใช้อีกแล้ว ต่อมาเมื่อการประท้วงยุติ พวกเขาจึงสร้างบ้านหนึ่งหลังสำหรับประกอบพิธีกรรมทางศาสนา และใช้เก็บรวบรวมสิ่งทำขึ้นระหว่างการประท้วง

เครื่องมือเครื่องใช้หลายชนิดยังพบได้ในปัจจุบัน เช่น กระด้ง ตระกร้า แต่หลายชนิดไม่มีการใช้แล้ว เช่น ชุดกันฝนจักสาน สิ่งทอมีหลายชนิดและหลายลวดลาย เช่น ย่าม ผ้าโพกหัว ผ้าถุง โสร่ง เครื่องดนตรีหลายชนิด เช่น ตะนะ

ถ้าเป็นไปได้น่าจะจัดทำเป็นสารานุกรมเพื่อเรียนรู้วิถีชีวิตในอดีต

สิ่งทอที่ใช้ในชีวิตประจำวัน

เครื่องมือเครื่องใช้ ส่วนใหญ่ทำจากไ่ม้ไผ่

เครื่องปั่นด้ายจากฝ้ายที่ทำเอง

ซ้ายมือเป็นเครื่องดนตรี

ปรับปรุงข้อมูล 25 ธันวาคม 2549

ปันน้ำใจโครงการนักเรียนบ้านไกล โรงเรียนอุ้มผางวิทยาคม

รู้จักอุ้มผางในอีกมุมมอง จัดทำโดย widebase

ดูรายละเอียด